Όταν βλέπω στο παιδί μου συμπεριφορές που δυσκολεύομαι να εξηγήσω ή να χειριστώ και έχουν να κάνουν με τον ίδιο/α, με την οικογένεια μας, τις παρέες του/της, το σχολείο ή κάποιο άλλο εξωσχολικό πλαίσιο.
Ενδεικτικά αναφέρω κάποιες συμπεριφορές που μπορεί να με απασχολούν, να με προβληματίζουν για το παιδί μου: να μην πιστεύει στον εαυτό του, να ντρέπεται, να απομονώνεται· να ζηλεύει τα αδέρφια του, να μην με ακούει, να υπάρχουν εντάσεις ή και συγκρούσεις στην οικογένεια μας· να συναναστρέφεται με ‘’κακές’’ παρέες, να θέλει να είναι το επίκεντρο ανάμεσα στους φίλους ή αντίθετα να κάνει ό,τι του ζητάνε οι άλλοι, να θέλει να είναι αποδεκτός από όλους· να μην θέλει να πάει σχολείο, να είναι επιθετικό προς άλλα παιδιά ή και καθηγητές κ.ά.
Σημαντικό επίσης είναι να απευθυνθώ σε ψυχολόγο- ψυχοθεραπευτή για το παιδί μου όταν έχει έρθει ή πρόκειται να έρθει μια σημαντική αλλαγή στην ζωή του (διαζύγιο, θάνατος, ασθένεια, αλλαγή περιοχής- σχολείου) και αναρωτιέμαι ποιος είναι ο καταλληλότερος τρόπος να το χειριστώ ή να το προετοιμάσω για να έχει την καλύτερη δυνατή προσαρμογή και ταυτόχρονα να εκφράσει και το ίδιο το παιδί πώς νιώθει για αυτό.